Destination ....

Örlög og stefna, trú á það sem gerist og hvert það leiðir okkur.

Ég er alin upp í frjálsu umhverfi, er frumburður ungra foreldra er há lífsbaráttuna eins og þeim einum er lagið.  Ég held það sé blessun að alast upp hjá ungum foreldrum, fá að vera hluti af ungri sál og brjótast í gegn um barnsárin með sjálfstæða hugsun og mótaða sál.  Ekki það við mótumst að sjálfsögðu "on ðe rönn". 

Það má með sanni segja að barnið hafi verið sjálfstæð með einsdæmum, fyrsta barnabarn í móðurlegg og í raun fyrsta í föðurlegg af frátaldri sætu frænku minni í föðurlegg.  Hún var hálfu ári á undan og er því mun eldri en ég í dag

Fyrst þetta er svona egocentrik færsla þá verður uppistaðan um mig frá mér til mín.  Boring ekki satt?

Annars gætum við snúið kvæði okkar í kross og talað um eitthvað annað.  Til dæmis þig

Ég hef tekið eftir því að þegar að skortur er á samræðuefni ( hef starfað með ókunnugu fólki í gegn um tíðina og þögnin er eitt af því neyðarlegasta sem til er)  Þá er ég að tala um svona dauða þögn þar sem augnráð mætast og leita hjá því að komast í þennan kontakt þar sem sálirnar skáskjóta sér frá hvor annari.  Á þessum stundum hefur mér þótt best að ráðast á uppáhalds viðfangsefnið = þú og þínir.

Það lifnar yfir fólki og það má endalaust þræða umræðuna áfram.  Deginum bjargað!

Ég er löngu hætt í starfi sem þessu og er yfirleitt ein í mínum verkefnum.  Ræð mér sjálf sem er bæði gott og slæmt.  Í stað þess að fitja upp á samræðum þá syng ég, hlusta á útvarpið eða gruffla í heilahvelinu þegar þannig stendur á. 

Svo er það þróunin, hvert stefnum við og hvar erum við stödd i dag.  Hvað viljum við og hvað viljum við skilja eftir okkur?  Hver er ég, hver ert þú?  Skiptir það máli hver litla ég eða litla þú ert og gerir?

Ég held að það skipti öllu máli hver við erum og hvað við gerum, hvaða hugsanir við tileinkum okkur og ekki síst, hvaða virðingu við gefum.  Án virðingarinnar erum við ekkert.

Í kærleikanum er allt mögulegt

Verum vönd að virðingunni og gefum frá okkur það sem við viljum taka til okkar.

Túrílú í daginn þinn 

Það var svo lítið ..

Fyrir framan mig er strigi, hann er hvítur.  Ég ligg í huganum í ökklaháu grasinu og horfi í skýjin, þau eru mjúk og mynda allskonar fígúrur.  Ég sé fallegt tré og stóran fugl.  Svo miklu stærri en allt annað.  Ég leik mér að orðum og set saman tákn fyrir daginn. 

Lífsins tré birtist mér og þá veit ég að vinur er mér næstur.  Vináttan er líklega eitt af því dýrmætasta sem við eigum.  Ég staldra aðeins við í þeirri hugsun og tengi við manneskjur sem ég met og þekki.  Ég get ekki annað en vonað að ég sé þessi vinur á móti, sá sem þú þarfnast.

Ég geri milljón mistök, skýli mér hins vegar ekkert á bak við hið mannlega en bið þig að hafa það í huga.  Við getum ávalt verið vinir þótt á dagana okkar skíni hvorki sól né sæla.  

Vinir eru liklega það besta sem hægt er að tileinka sér

Að ógleymdri fjölskyldunni

Striginn varpar birtunni í augum svo ég blindast þar sem að sólin skín á bak við mig.  29° og birta.  Ekki ætla ég að kvarta yfir því og set bara á mig sólgleraugun.  Það má bjarga mörgu með einföldum trixum.

Heimasætan komin heim úr skólanum svo það er lag að handera eitthvað fóður og bera á borð.

Yndi í daginn þinn

 

Bráðum ...

 já, bráðum.  Bara ef ég verð dugleg þá mun ný heimasíða líta dagsins ljós.  Ég kann ekkert á þetta, man ekkert hvernig ég átti að gera þetta en ég hlýt að rifja það upp.  Gef heilasellunni stöðuhækkun.

Snilldarhugmynd að leika sér með sjálfið.  Heilasellan verður slegin sem riddari innan tíðar og þá ráðumst við saman í þetta verkefni.  Ég hlakka til að sjá hvernig snilldarútkoman verður.

Lífsbaráttan gengur vel, enn bólar á aumingjaskap en ég fæ sterklega góða líðan sem segir mér.  "Jæja er ekki komið gott, best að drífa sig í spinn og njóta á ný"  en, nei.  Allt hefur sinn tíma og hans eigum við að njóta.  Það er erfitt að njóta þungu stundanna en þær vega hið létta upp og gera líðandi stund auðveldari.

Það er nokkuð ljóst að ef það er eitthvað sem ég hef gaman að gera, þá er það að mála.  Það kemur líka sterkara inn dag frá degi og ég sýndi þessa vinkonumynd á síðum facebook síðunnar Artkompany.  Þar koma saman nokkrir listamenn og sýna á föstudögum sem hefur hlotið heitið, Fabjulos Föstudagur.  Ljósmyndir, málverk, köku og blómaskreytingar svo eitthvað sé nefnt!

Ef þú ert á facebook þá mæli ég með að þú kíkir við!

Á góðri stund, akrýll á striga 61 x 50

Svo leikur hugurinn fram og til baka.  Þarf að gera eitthvað nytsamlegt, finna orkuna með einhverjum hætti.  Fann nám í næringarfræði, þótti það spennandi alveg óneitanlega væri snilld að hafa betri vitund um það sem kona lætur í sig og þekkja efnin í fæðunni og fæðubótarefnum.

Sá líka airbrush förðun, þótti það spennandi og spyr mig.  Spóla til baka líkl. 20 ár þegar ég var nema í Fjölbraut í Breiðholti, búin að fá inn í snyrtifræðinámið en hætti snögglega við.

Já, lífið er mystery og svo verður það history hehe 

Að ógeymdri leirkerasmíðinni sem ég ætlaði í.  Alveg ákveðin, búin að skoða skólann, leist mjög vel á allt umhverfi en því miður þá varð formgalli á og í raun þegar ég hugsa út í það miðað við hvernig aðstæður mínar eru í dag þá hefði ég átt mjög erfitt með að stunda námið í það minsta þessa haustönnina.  Tíminn er afstæður og það kemur haust eftir þetta og ef guð lofar þá tek ég þátt í því, öflug og uppfull af hug til lífs.

Í einkaeigu, akrýll á striga 61 x 50

Ég fæ alltaf innblástur þegar ég fer til Íslands, það er bara þannig.  Þessi mynd er máluð á Íslandi í ágústmánuði.  Litir og litrík áferð er eitthvað sem er fast í mér þessa dagana, vikurnar og mánuði.  Minnir mig svolítið á þegar ég var í kynnum við spænska listamenn og mikið furðaði ég mig á skæru litavali.  Líklega hefur sólin þessi áhrif, birtan sem streymir nú frá mér.

Svo kemur bráðum betri tíð með blóm í haga og yfir því er ekki hægt að klaga.  Það er laugardagur og töfrateið er komið í mallann svo nú er ekkert sem stöðvar konu í því sem hún tekur sér fyrir.

Ljúfan laugardag

Sérð þú svoleiðis ....

Hann sat og horfði á mig og sagði kíminn, brosandi með bæði augun lokuð hálfgrettur doktorinn sjálfur "já, sérð þú svoleiðis" Ég sat andspænis og svaraði, þú meinar framliðna?  Ja, ég sé ekki svoleiðis svaraði hann en þú?  Já, ég sé svoleiðis og til að útskýra það enn nánar þá er það eins raunverulegt fyrir mér og þú ert hér.

Ég nefndi það að sjálfsögðu ekki að þeir framliðnu væru með opin augun og alveg ógrettandi sig.  Ég sat þarna og ræddi málin við taugalækninn sem leitaði skýringa á óráði konunnar.  Skítt með blóðtappann sem hafði skotið sér, ekki einn heldur 4.  Þeir eru bara litlir en segðu mér, talaðir þú við "þá" ??

Já, ég gerði það svona eins og þú og ég nema hvað að þeir voru á mína vinstri hönd og höfðu augun opin, og já ég þekkti þau öll og ég var ekki hrædd.  Þau voru 6 saman komin en við komuna á spítalann komu 2 til viðbótar að ath. hvort ég væri nú ekki í lagi.  Já, þú meinar sagði hann og brosti.

Ég brosti á móti, þótti samt þessi stimpill vera á mér "she´s fucking crazy" ....  Við frekari grennsl og gruffl í annari rannsókn sá ég að ég var álitin fjarri sjálfri mér eða með óráði og ofskynjanir.

Hefði verið nær að senda mig á geðdeild í stað þess að koma mér út úr einangrun með sjúkdómsgreininguna "líklega flogakast" ....

En þetta snýst ekki um mannleg mistök né fordóma gagnvart þeim sem trúa eða trúa ekki.  Ég hef mína trú, sé það sem ég sé hvort sem það er ofskynjun eða óskhyggja á aðstæður.  Ég trúi því að það sé eitthvað miklu meira í þessum heimi heldur en þessi hversdagslegi pikkles sem við nefnum líf.  Burt séð frá því að við eigum að dásama augnablikið og lifa til fulls með skynseminni og siðferðina að leiðarljósi.

Ég legg mína sálu í þína

Það hlýtur að vera eithvað svo miklu meira er bíður, ekki það að ég ætli að festa mig í því sem verður í nánustu framtíð.  Ég telst góð ef ég næ að skipuleggja daginn.

Líkar vel að leika af fingrum fram og bregðast við deginum eins og hann birtist.  Líklega eins og mörgum öðrum.  

Það er mitt mat að nauðsynlegt er að trúa, vona og halda í kærleikann.  Þá ættu flestir okkar vegir að færir.  "Ég get, ég skal, ég vil".  Þú ert ljósið í þínu lífi og gerir það sem þú vilt.  Stundum tölum við um það, stundum ekki.  Sumt langar okkur að deila með öðrum og annað ekki.  Við viljum kanski forðast hvað öðrum þykir en wott ðe fokk ...  Lifum lífinu eins og við erum.  Gul, rauð eða dásamlega öðruvísi og hinsvegin.  Við erum öll jafnvíg og mikilvæg þegar kemur að stóra ferðalaginu. 

Við getum skreytt og bætt í svo framarlega sem sagan verður góð.  Ef sagan er góð þá er allt leyfilegt!  Í dag hitti ég konur á förnum vegi, ég held að það hafi ekki verið tilviljun, litlar hendingar sem við kjósum að kalla það sem okkur hentar.  Aðra hafði ég séð áður og hún kom og kyssti mig á kinn.   Hina hafði ég aldrei séð áður, man það allavegana ekki.  Mér leið vel enda bara góðir straumar.

Sæt í kvöld

Um að gera að halda í sætuna í sér og alveg spurning að lakka nokkrar neglur.  Veit ekki með rauðar en í versta falli glærar.

Það er lágmark að mínu mati að hafa augun opin þegar þú talar við fólk, eða hvað finst þér?

Hugarflug ...

Ég rétt náði að rífa upp á mér augnlokin í morgun, mikil ósköp sem þau voru límd aftur.  Þarf einfaldlega meiri svefn.  Fer of seint að sofa það er bara þannig!

Nú fer að líða að stundinni þar sem ég get sest út í ljósopið mitt með ilmandi íslenskt jurtate, tínt á leyndum stað á landinu góða.  Blóðberg, mjaðjurt og valhumall ef mig misminnir ekki, allt jurtir sem hafa sín góðu hrif á kvenndið.  Eg fékk þessa töfrablöndu gefins hjá Hafdísi frænku og Lovísu sem er líka frænka mín og þær mæðgur.  Takk fyrir blönduna

Það er kaldara þennan morguninn, einungis 22° og 77% raki, klukkan er 0900.  Sumarið í sælulandi er samt enn til staðar.  Ég horfi upp í ljósopinu mínu og sé falleg dúnmjúk ský er forma allskonar myndir í huga mér.  Sólin er sein, hún er kanski þreytt eins og ég!

Á morgnana þá fer hugur á flug og allskonar hugsanir keppast við að ná athygli, sumar verulega óskýrar og aðrar koma fram eins og sælureitur á jörð.  Svo þarf ég bara að greiða úr þessum hugmyndum og raða þeim í tíma og rúm.  Átta mig á aðstæðum og því sem ég vil taka mér fyrir hendur.  Það vantar ekki verkin á þennan bæ en þetta er spurningin um það sem við viljum eða einfaldlega það sem við veljum okkur.

Velja sér að eiga góða daga, athafna sér í því sem við unum okkur, finna fyrir því gildi að gegna hlutverki, láta gott af sér leiða.  Allt einfaldir þættir er koma af stað jákvæðu ferli sjálfsins.  Það er ekki allt dans á rósum og við dílum og stríðum við eitt og annað sem herða okkur, slípa okkur  til. 

Við erum eins og grjótið í hafinu, endum eins og valan í flæðarmálinu.  Vinnuferlið er langt en það er svo mikið þess virði því útkoman er silkimjúkt sálutetur þegar upp er staðið.  Á leiðinni að settu marki er svo mikilvægt að njóta, þakka og gleðjast.  Hvað er það sem við viljum gera, rækta í okkur.  Hvað er það sem kallar á það besta í okkur.  Stundum erfitt að átta sig á þessum spurningum ....

Sættast við nútíðina okkar og njóta hennar í stað þess að lifa í því liðna eða í því sem við nefnum framtíð.  Lífið er núna, það kemur sólarlaust í hjarta mitt sem segir mér bara eitt.

Í dag er ég sólin sem snertir vanga þinn með geislum.  Ég skal fara varlega því við erum ólík svo afskaplega ólík þótt við séum í raun eitt í hvort öðru.  Það er þetta undarlega líf sem við lifum, líf úr lífi.  Nútiminn er til að njóta, leita inná við og sættast við það sem er.  Við getum alltaf breytt, við getum alltaf skipt um skoðun.  Við höfum leyfi til að lifa hlutverkið okkar eftir eigin getu.  Það er engin sem má ætlast til einhvers af þér því þú ert eina manneskjan sem ber ábyrgð.  Ábyrgðina á sjálfum þér.  Lífið verður ekki betra þegar hið smáa nær hjartanu og við náum valdi á því að vera.

Fegurð í heimi steina

Í veru eilífðar búa steinar eins og menn.  Þeirra braut er líklega ekki ósvipuð og okkar eigin.

Í kærleikanum ...

Dúa ....  Í kærleikanum "fliss"

Í stað þess að púðra á mér nefið huga ég að því mikilvæga.  Því sem býr innra, spurningar og ósvöruð svör fara með reglubundnum takti í æðakerfið.  Ég má ekki missa taktinn, hvorki draga úr né gefa í.  Allt þarf þetta að gerast með hefðbundnum hætti á sínum lífvænlega hraða.

Ég kom til þess að elska, sem ljósgeislinn eini.  Ég fékk í guðsgjöf, einfaldar gjafir sem voru innrættar í hjartað.  Ég fékk val og lærði að lifa í degi.  Dagarnir urðu margir, sumir einhæfir, aðrir lítríkir, sumir voru hræðilegir en sem betur fer voru þeir færri en fyrrnefndir.  Dagarnir voru ég.

Í mannlegum mætti hafði ég völd á eigin líðan og háttum, gat þjálfað betri hliðarnar mínar, verið prúð og ég gat líka freistað hinni hliðinni og hleypt henni út eins og hungruðum úlfi.  Úlfurinn fær aldrei að finna frelsið, honum langar en, nei.  Það er móðurstöðin sem stjórnar og við viljum beisla kvikyndið.

Svo kom nóttin og ég lærði að lifa í nóttinni, þar kynntist ég nýjum hliðum, löngunum og freistingum.  Nóttin var í senn fögur silfurslegin ísslæða er ég bar í brjósti og bar við vitin til að fá súrefni, fá blóðið til að góssa upp lífskraftinn.  Nóttin varð hluti af mér því við náðum svo vel saman. 

Hvort sem það er nótt eða dagur þá erum við mætt, tilbúin eða ekki, til að takast á við það sem mætir okkur.  Ég held við séum ávalt undirbúin hvort sem hið innra sé tilbúið.  Lífið er gegnsætt, það er sykursætt og af því hangir angan af hunangi og bíflugnaseið. 

Við getum stjórnað mestu af því sem rekur á fjörurnar, ekki öllu.  Spáðu ef við gætum bara stjórnað öllu, þá meina ég öllu.  Get ekki hugsað það til enda ....

Með jákvæðum hugsunum og fallegum gjörðum þá megnum við mikils, við breytum heiminum með því að byrja á sjálfinu og smitum svo hvert annað með hinu góða.  Eitt bros, hlýr faðmur og ljúfar minningar er góð byrjun.

Æðruleysisbænin

Í grennd ...

að líta út fyrir skel, sjá það er vex þér næst.  Ég þarf ekki að leita langt til að sjá blómin er teygja anga sína.  Það er dulúð yfir ljósaskiptum, raki í loftinu e. nóttina og plönturnar að vakna hver af annari.

Ég sé alltaf fyrir mér mikinn darraðadans þar sem allir þjóna sínu lykilhlutverki í vexti dagsins.  Orkidean þarf líklega stærri pott því hún hefur dafnað svo vel, aldrei gerst hjá mér áður að þurfa umpotta Orkideu en það er greinilega fyrst í öllu sem við gerum.  Haway rósin blómstrar ríkulega þessa dagana og gefur af sér kærleik í hjartað sem snertir mig.

Kærleikurinn er ferli sem lifir í öllu, allir eru megnugir að skynja, finna og sjá.  Kærleikurinn rokkar!

Rakinn hangir í 75% og hitinn er komin í tæp 20° og klukkan er rétt rúmlega hálfátta.  Það er skóli hjá ungviðinu og mamma útbjó hafragraut með eplum handa heimasætunni.  Já, sætan mín fær hollustu fyrir langan dag! 

Athafnir og framkoma hafa mikið að segja um okkur sjálf, í raun allt.  Aðgát skal höfð í nærveru sálar er veganestið mitt í daginn.  Ein snerting, eitt bros ljúfir fylgdarfiskar er kyrja morgunsönginn.

Kærleikur og Orka, akrýll á striga 30 x 60

Við erum eitt í öllu

Heimurinn ...

...  Séður frá einni konu.

Hún er bara ein með sína eigin sýn, stendur frammi fyrir öllu en nýtur aðstoðar þeirra er umkringja hana.  Já, konan er aldrei ein þótt við séum það alla tíð.

Tilfinningar, hugsanir og margvísar skoðanir móta okkur og marka.  Utanaðkomandi áhrif og bylgjur sem slípa okkur til, gera okkur að því sem við erum.

Allskonar orð sem hvergi rata á blað, litir sem fæðast aldrei á striga en búa í hjartarótum sálarinnar, minningar er fylgja þér spor úr spori en fá ekki að þróast heldur vaxa innra  með þér.  Sum blóm þurfa lengri blómgunartíma.  Það er í góðu lagi!

Blómið mitt er kanski ekki það fallegasta en ég reyni að hlúa að því.  Mistekst stundum og sé þá að næringin skilar sér ekki í allra fínustu hárenda laufblaðanna er vernda stilkinn.  Það þarf að vera jafnvægi, já það þarf. 

Svo koma þær, hugsanirnar því við vitum best.  Langbest þ.e. við sjálf.  Við getum grætt með huganum, getum skapað með brosinu og brætt heiminn með því einu að senda kærleik frá okkur.  Kærleiksbylgjur eru komnar í ytra rími tilveru minnar og ég vona að þær snerti þig.

Heimurinn er lítill, hann ert þú!

Koss úr heim í heim

Afhverju ....

Svolítið svona rassálfalegt, eða hvað þykir þér?

Ég er eiginlega ekki viss um nokkurn skapaðan hlut nema það að kærleikurinn er beittasta vopnið.  Þangað til annað kemur í ljós þá ætla ég að dýfa mér í sætan svefninn, fara í næturskólann minn og láta hugann reika.

Já, reika eins og hann gerir ávalt þegar ég legg höfuð á kodda.  Ég fletti nokkrum bls. og svo veit ég ekki meir.  Þetta er svolítið einkennilegt þegar við hringsólum með hugmyndina um líf svona steinsofandi.  Ég er nú samt vakandi akkúrat núna, með bæði galopin án vökustauranna.

Góða nótt í fallega hausinn þinn og ekki spyrja mig, "afhverju" ...

Kærust, akrýll á striga 20 x 20

Gaman að því ....

það er eins og með margt annað mismikilvægt að við getum endalaust haft gaman af því.  Það þarf ekki að vera merkilegt né hipp og kúl.  Það sem hins vegar gerir það athyglisvert ert þú.  Þú sem gefur þér tíma og stund til að framkvæma, hugsa eða snerta það.

Tilveran okkar er fallegri ef við bara gefum okkur að henni.  Ræktum það ljúfa í hinu leiða og gerum hið ósýnilega sýnilegt.  Hversdagsins töfrar.

Bara það að vakna og þakka tilveruna hefur okkur á annað plan dagsins.  Njóta stundarinnar og þeirra verkefna er bíða okkar.

Klárlega er það þessi dagur sem skiptir sköpun í lífinu því ég geri betur en í gær, allaveg reyni það.

Dóttlan ákvað að hún væri hætt að borða kjöt.  Nú er móðirin í því að finna út hina girnilegu grænmetisrétti.  Í gær voru það pönnsur fylltar með ljúffengu grænmeti sem eldað var á pönnu og ostur settur yfir í lokin og gratinerað í ofni.  Pönnsurnar voru virkilega góðar og ekki spillti grænmetis súpan fyrir.

Það er hins vegar eins og með aðra eldamennsku að hún er leiðigjörn, eða hvað?

Í dag þá er ég með súpu sem inniheldur, lauk og hvítlauk, spínat og kúklingabaunir ásamt allskonar laufum og fersku kryddi.  Hún er bragðgóð en útlitið kanski ekki jafn girnilegt.

Dóttla vill helst að ég setji töfrasprotann í pottinn en það verður ekki gert i dag.  Nú þarf að reyna á það að vera grænmetisæta.  Það standa 2 ólíkar teg. af súpum á gashelluborðinu svo nú hefur daman val.  Grænmetissúpa A eða grænmetissúpa B.  Mér er nokk sama hvora ég fæ mér þar sem þær henta mér báðar!

Sonurinn er ekki grænmetisæta, vill helst ekki leggja sér grænt til munns en hann elskar heimagerðan sveitamat.  Baunasúpur, kjötsúpur og reyndar pasta.  Já, pasta í öll mál og þá væri friður í himnaríki.

Sólin er farin að gera sig breiða við Iberíuskagann, alveg spurning að koma sér út þegar kona tekur pásu í húsmóðurverkum.

Já, svei mér þá held ég nái mér í slykju fyrir Íslandið ....