Lífið í lit

12.4.2007 | 20:55

Þegar glitrar í hjartastað ...

Ég dýfði tánni oní vatnið og það mynduðust rákir á yfirborðinu. Ég hugleiddi þær um stund og fanst vatnið dásamlegt og ákvað að kíkja undir yfirborðið. Ég opnaði augun og leið vel, ég fann að súrefnið pumpaði í fornum líkama sem aðlagaði sig að undirheimum sjávar og varð hluti af þeirri heild sem ..... er heilagt leyndarmál þeirra sem koma þaðan, eru þaðan og fara þangað!

Þið vitið sum ykkar um höllina sem tindrar á hafsbotni, um drottninguna sem elskar sólargeislana, elskar glitrandi steina, elskar tilveruna í kviði ástar og umhyggju.

Undir niðri sé ég vængi mína þenjast út og litirnir eru dásamlegir, líkt og regnbogans haf að morgni þegar döggin dropar af hafsporði lita. Ég get ekki annað en horfið til heima þar sem kærleikur og hlýja ilja alla daga.

Ég er tíminn, ég er sólin, ég er þú,

í augum mínum lýsir haf og heimur.

Faðmur þinn blíður,

ástarþekking og trú.

Minn heimur ást og friður,

dagurinn í dag ég og þú!

Börnin mín vildu ekki vera hjá mér í kvöld, þau báðu um ömmufaðm, ég lét eftir og sit og hlusta á Emmu Shaplin, hlustaði á Ellen Kristjáns syngja sálma ..... klukkan er gengin í ellefu að kvöldi og enn á ég kvöldmatinn eftir ................. Salat með engifer ristuðum kjúllabringum .... örlítið gerir varla mein.

Mig dreymdi að ég væri fiðrildi, þendi út vængina og ég settist á þroskað epli, umvafin epla akri. Mér leið vel og hélt för minni áfram!

Sælla er að gefa en að þiggja

og betra er að þiggja en hafna!

Fyrir þig

Hver þyrnir er þraut í mínu hjarta

hvert laufblað bjarg í mínu lífi

hver króna ástin eina.

Ég er eitthvað svo aum í sjálfri mér, langar að dýfa mér í hafið og heimsækja vinkonur mínar í konungshöllinni þar sem glitrar á steina, þar sem bjarminn nær kalli stjarna!

Flokkur: Menning og listir | Breytt s.d. kl. 22:10 | Facebook

Athugasemdir

Hæ mín kæra vinkona! Fallegt það sem þú yrkir hér
Sendi þér risastórt knús í gegn um vefinn, kannski ég fái að sjá þig örlítið prívat í persónu um helgina sem er að detta inn

Elín Björk, 12.4.2007 kl. 21:08

Orð þín eru konfekt sem ávallt.

Heiða Þórðar, 12.4.2007 kl. 22:04

Ólafur fannberg, 12.4.2007 kl. 22:38

Það er gott að vera stundum pínulítið aumur í sjálfum sér, ekki satt? Þá finnur maður styrkleika sinn ennþá betur að honum endurheimtum. Faðm til þín!

Guðný Anna Arnþórsdóttir, 12.4.2007 kl. 22:41

Minnir mig á drauminn um gyðjurnar. Önnur þeirra stríðsgyðja með eldrautt hár og styrk sem eldur slíðruð sverði í hálöndum..hin mjúk í undirdjúpunum með fjólublátt hárið fljótandi og öll glitrandi armböndin sem biðu þar í botnleðjunni.