Lífið í lit

13.2.2007 | 18:00

Grammsað upp úr gömlu kofforti .....

Ég er stödd í litlum bæ í Danmörku og er eitthvað svo ung og sæt, sætari en ég á að mér að vera. Algjör mjóna með tagl í hárinu og spennt fyrir lífinu. Með þúsund fiðrildi í maganum að bíða eftir rútunni sem færir mig að lestarstöðinni. Í rútunni sat ég við hliðina á Pakistana sem talaði og malaði og ég svaraði og svaraði. Samræður mannsins voru komin út fyrir velsæmismörk en hann var samt yndæll og til alls búinn að aðstoða mig.

Ég var ógeðslega góð í dönsku Whistling og þurfti aðstoð við að hringja en þar sem ég átti ekki síma né 10 í símastandinn þá bauðst pakistaninn til að ég fengi að hringja úr leikfangaverslun vinar síns. Mér fanst það gott mál en fór nú heldur betur að vera kvíðinn þegar ég heyrði hurðinni læst og ég ein, ógeðslega falleg með 2 pakistönum (ath.þetta hefur ekkert með rasisma að gera) Ég sá fyrir mér ótrúlegustu meiðingar, fljúgandi leikföng og dúkkur í baráttunni um líf og dauða. Ég sá vinina útklóraða og blóðuga. Ég var búin að drepa þá í huganum áður en ég vissi af. Lífvana Devil

Sem betur var þetta einungis hugarástand, ég slapp út heil sigri hrósandi, komst á lestarstöðina og aftur til baka.

Halo Mission Completed Devil

Ég bjó í Mariager sem er útnefndur "rosenes by" og liggur við lengsta fjörðinn á Jótlandi. Ég bjó þar við kirkjutorgið, gullsmiðurinn og ísbúðin fyrir neðan og gamli veitingastaðurinn beint fyrir framan, þar sem heimsins besti áll hefur verið borinn fram. Algjört Nammi Namm!